Ponad 200 lat temu, bo w 1808 roku, władze pruskie uporządkowały w swoim państwie organizację samorządu miejskiego.
Ełk w owym okresie był położony w granicach państwa pruskiego, więc wprowadzone zmiany jak najbardziej go dotyczyły. Jak zatem wyglądała ordynacja obowiązująca w naszym mieście tamtego okresu?
Przede wszystkim wprowadzała ona podział mieszkańców na obywateli i niepełnoprawnych obywateli. Pierwsza grupa uzyskała prawo do wykonywania zawodów miejskich, mogli oni także swobodnie kupować nieruchomości na terenie miasta. Prawa miejskie mogli nabywać wyłącznie stali mieszkańcy miasta posiadający własność w Ełku i rzecz ważna – cieszący się opinią nieposzlakowanej moralności. Nie było przy tym istotne wyznanie czy przynależność stanowa, jednakże w praktyce wykluczono nabywanie praw miejskich przez Żydów, mennonitów, żołnierzy oraz osoby nieletnie.
Członków Rady Miejskiej wybierali mieszkańcy posiadający prawa miejskie i prawo głosu. Nie każdy miał bowiem prawo głosu. Nie miały go kobiety i członkowie władz miejskich. Przyznawano je obywatelom, których roczny dochód wynosił od 150 do 250 talarów.
Wybory do Rady Miejskiej przeprowadzano raz na trzy lata, z tymże przy każdych wyborach ustępowała tylko trzecia część radnych. Rada Miejska zwoływana była raz w miesiącu, jej obrady nie były jawne, a decyzje podejmowano większością głosów. Powoływała ona magistrat, który sprawował władzę wykonawczą w mieście i podlegał kontroli rady. Pensję w Ełku otrzymywał wyłącznie burmistrz i jeden radca magistracki.
Fot: Przedwojenny ełcki ratusz