Prawdziwy fan sportu nie tylko podąża za swoją drużyną lub zawodnikiem, którym kibicuje, ale także miłuje się we wszelkiego rodzaju statystykach, zestawieniach i tabelkach.
Statystyki zachowują dla historii to, co w sporcie jest równie ważne jak emocje związane z rywalizacją. Oddają prawdziwe osiągnięcia drużyn i zawodników. W ludzkiej pamięci pozostają zazwyczaj tylko mistrzowie, zdarza się jednych, ale ważnych zawodów. Niestety czasami „uciekają” nam z pamięci ci, którym co prawda nie udało się zdobyć tytułu, ale swoją piękną karierą udowadniali, że zawsze byli wśród najlepszych, a jedynie brakowało im trochę szczęścia w kluczowych momentach kariery.
Statystyki pamiętają o wszystkich zawodnikach. Warto zatem pokazać choć jeden rok ełckiego boksu w statystykach. To rok 1971. Jeden z lepszych okresów w historii KS „Mazur” Ełk.
Według nieoficjalnego okręgowego challenge bokserów Białostocczyzny najlepszym pięściarzem województwa w tym roku był Ryszard Krzywosz (380 pkt. w zestawieniu). Nie jest to dziwne zważywszy na zdobyty w tym roku tytuł mistrza Polski seniorów w wadze półśredniej. Warto przypomnieć, że dzięki wspaniałym sportowym osiągnięciom początku lat siedemdziesiątych, został on wyróżniony tytułem najlepszego sportowca białostocczyzny w roku 1972.
W zestawieniu znaleźli się także i inni ełczanie. 4 m-ce zajął Marek Sapieszko (255 pkt.), 5 m-ce Józef Kuderski (245 pkt.). W pierwszej dziesiątce znalazł się jeszcze Henryk Szumski (7) i Ryszard Gręś (9).
Świetnie ełczanom szło w rozgrywkach ligowych. W sezonie 1970/71 drużyna Mazura była do ostatniej ligowej kolejki rewelacyjnym liderem swojej grupy i dopiero ostatni, przegrany mecz ze Stoczniowcem w Gdańsku, zepchnął ełcką drużynę na drugie, ale przecież również znakomite miejsce – choć niestety nie premiowane awansem do pierwszej ligi.
W roku 1971 ełczanie walczyli w 100 ligowych. 51 walk wygrali, 6 zakończyło się remisem. Gorycz porażki „przełknięto” po 43 walkach. Pełne trzy rundy widzowie mogli oglądać jedynie w 49 walkach. 14 zakończyło się walkowerem – reszta przed czasem. Najwięcej punktów dla ełckiej drużyny – 14, zdobył Józef Kuderski, który walcząc w ośmiu walkach tylko raz dał się pokonać. Prawie tak samo skuteczni byli: Ryszard Krzywosz i Henryk Szumski (14 pkt. w 9 walkach). Niezwykle waleczni i efektywni okazali się również Marek Sapieszko (6 wygranych i jeden remis) oraz Tadeusz Magreta (w 5 walkach tylko raz uznał „wyższość” przeciwnika).
Warto wymienić także, że w roku 1971 o mistrzostwo II ligi z powodzeniem walczyli: Żyliński, Grygorczuk, Rybaczonek, Gręś, Kalinowski, Biernacik, Zamajtys, Zielepucha, Smoliński, Dargiewicz i wielu innych.
Za wyniki osiągnięte w 1971 roku Polski Związek Bokserski nadał niektórym ełckim zawodnikom klasy bokserskie. Klasę mistrzowską krajową otrzymał Ryszard Krzywosz. Klasy pierwsze: Marek Sapieszko, Józef Kuderski, Tadeusz Zielepucha, Tadeusz Magreta, Ryszard Gręś, Henryk Szumski, a także Grygorczyk i Kalinowski.
Na zdjęciu zawodnicy KKS „Mazur” Ełk przed występem w meczu o Mistrzostwo II -giej ligi w hali sportowej przy ul. Kościuszki, m.in: Tadeusz Biryło, Leszek Krasowski, Jan Żyliński, Tadeusz Magreta, Tadeusz Zielepucha. Kto jeszcze? Czekam na informacje.
Fot. i informacje z prywatnych zbiorów Tadeusza Magrety