Kodeks
dobrych praktyk – regulujący zasady postępowania urzędników państwowych w
stosunku do obrzędów religijnych. Szczegółowo określający, kiedy urzędnik
będzie mógł w nich uczestniczyć, a kiedy nie.
Szczegółowy audyt i określenie zasad dotyczących przepływów środków finansowych Państwo – Kościół. Pieniądze nie mogą być przekazywane niezgodnie z procedurami, w sposób niejasny i nietransparentny.
Ostateczne zamknięcie kwestii dawnych rozliczeń i odszkodowań finansowych w stosunkach Państwo – Kościół.
Zapis
o Konkordacie powinien zniknąć z Konstytucji.
Zmiana tzw. deklaracji interpretacyjnej do Konkordatu, regulującej stosunki Państwo – Kościół, tak aby była dostosowana do współczesnej rzeczywistości.
Powstanie
w prokuraturze specjalnej komórki do ścigania wyłącznie przestępstw pedofilii.
Państwowa Komisja ds. Pedofilii zobowiązana byłaby do przedstawiania
szczegółowego raportu dotyczącego tej patologii.
Prawo
do wspierania kościoła i związków wyznaniowych ma należeć do obywateli, a
nie państwa. Nie wolno finansować w sposób bezpośredni kościołów z budżetu
państwa. Powinien powstać przepis o dobrowolnym finansowaniu przez
obywateli, np. odpis od płaconego podatku dochodowego w wysokości 0,3 – 0,5
proc.
Likwidacja Funduszu Kościelnego.
Przestrzeganie
prawa każdego obywatela do pochówku. Samorządy powinny mieć kontrolę i
wpływ na ustalanie cen pochówków także na cmentarzach niekomunalnych.
Likwidacja
etatowych kapelanów we wszelkich instytucjach, poza służbami mundurowymi
(poza wojskiem, policją i strażą graniczną).
Jest
też propozycja do dyskusji zniesienia stopni kapelanów i obowiązku
ukończenia przez nich studiów podyplomowych jeżeli chcą pracować w
więziennictwie.
O
sposobie przeprowadzenia i wymiarze godzin lekcji religii ma decydować
społeczność szkolna.
Usunięty
powinien zostać przepis mówiący o zgodzie biskupa przy zmianie liczby
godzin zajęć z religii.
Rezygnacja
z oceny religii na świadectwie szkolnym.
Do
dyskusji wprowadzenie zasady partycypacji kosztów lekcji religii pomiędzy
samorząd a kościoły i związki wyznaniowe.
Obniżenie
wieku, w którym młody człowiek samodzielnie mógłby decydować czy uczęszczać
na lekcje religii, czy też nie. Proponuje się początek szkoły średniej,
czyli 15 lat.
Obowiązkowe
zajęcia z etyki i filozofii.
Zmiana zapisu art. 196 k.p.k. dotyczącego obrazy
uczuć religijnych. Mogłoby to być wyłącznie przestępstwo z prywatnego
powództwa, jako dochodzenie skarbowe. Nie wolno byłoby w żaden sposób
ograniczać wolności osobistej z tego tytułu.
